το
όνομα το πήρεΠώς ονομάστηκε Κωρύκειο Άντρο
Πολλές πιθανές και απίθανες πληροφορίες υπάρχουν γύρω από το πώς η πανάρχαια αυτή σπηλιά πήρε το όνομα που φέρει μέχρι σήμερα.
Ο
Παυσανίας και πάλι στα «Φωκικά» του, όπως
και ο σχολιαστής του Απολλωνίου Ροδίου,
γράφουν ότι το
όνομα το πήρε
Ο Ανδρέας Τσούρας πιστεύει, ότι πριν από την Κωρυκεία νύμφη προϋπήρχαν οι κώρυκες, και επειδή τα στοιχεία αυτά είναι πιο πιθανά, «χειροπιαστά», το όνομα του περίφημου Άντρου έχει τις ρίζες του στη λέξη κώρυκας στην οποία και η Κωρυκεία νύμφη θα πρέπει να χρωστά το όνομά της.
Οι ντόπιοι το φαντάζονται μεγαλειώδες, με σαράντα αυλές και του έχουν δώσει το παρατσούκλι «Σαρανταύλι» και «Μαύρη Τρούπα».
Εδώ επιβάλλεται και πρέπει, να διορθωθεί μια ιστορική ανακρίβεια. Η σπηλιά Μαύρη Τρούπα ή Κυκλώπειον Οίκημα, που βρίσκεται μια ώρα μακριά απ' τη Βελίτσα, δεν έχει καμία σχέση με το Κωρύκειο 'Αντρο. Αυτή είναι πολύ μεγάλη, απρόσιτη και χωράει 2.000 ψυχές με όλες τους τις αποσκευές ,λέει o Τάκης Λάπας.
Όπου λοιπόν σε κείμενα, ιστορικά και μη, βρίσκεται το παρατσούκλι «Μαύρη Τρούπα» για το Κωρύκειο 'Άντρο είναι λάθος και ας ιστορεί, όπως είδαμε πιο πάνω, την κατοίκησή του σ' αυτό ο γαμπρός του Οδυσσέα Αντρούτσου Εδουάρδος Τρελώνης, ο οποίος έζησε στη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας και όχι στο Κωρύκειο Άντρο της Αράχωβας.
Οι νύμφες
Μικρές μα σημαντικές θεότητες της βλάστησης και των νερών οι νύμφες στην αρχαιότητα, συμπαραστάτες του ανθρώπου στη γεωργία, την αφθονία των καρπών και τον πολλαπλασιασμό των ποιμνιοστασίων των ποιμένων-τσελιγκάδων.
Είναι
κόρες κι αυτές του Δία. Στην Ιλιάδα και την
Οδύσσεια του Ομήρου, τη Θεογονία του
Ησίοδου και σε αμέτρητα αρχαία κείμενα, οι
νύμφες έχουν ζωντανή την παρουσία τους στη
φαντασία των αρχαίων λαών. 'Έχουν αναθρέψει
και μεγαλώσει πολλούς και επώνυμους Θεούς.
Η νύμφη Ερατώ ερμήνευσε τους χρησμούς του θεού Πάνα. Αλλά και πολλές πόλεις έχουν πάρει ονόματα νυμφών, όπως η Δαυλίς κόρη του Κηφισού, η Σπάρτη κόρη του Ευρώτα.
Όποιος θνητός τις ενοχλούσε, τον εκδικούντο. Τον έκαναν νυμφόπληκτο. Του «έπαιρναν» τη φωνή του ή το χέρι του και όταν τις κατηγορούσαν του «έπαιρναν» το στόμα.
Όταν ο λαός βλέπει σφοδρό ανεμοστρόβιλο, πιστεύει ότι οι νύμφες χορεύουν και όποιος βρίσκεται στο δρόμο τους γίνεται νυμφόπληκτος, νεραϊδοπαρμένος δηλαδή. Ο Αισχύλος τις λεει «δαιμόνων αναστροφαί».
Στην Ιλιάδα βρίσκουμε πολλούς ήρωες να είναι παιδιά νυμφών με διάφορους θεούς.
Από τη νύμφη Τελφούσα -φύλακα των νερών- ο Απόλλωνας «απαλλοτρίωσε» το οικόπεδο, για να χτίσει το μαντείο του.
Πολλές ερωτεύονται θνητούς και ιδιαίτερα όμορφα τσοπανόπουλα και κάνουν όμορφα παιδιά μαζί τους.
Σε πάρα πολλούς μύθους, μέχρι τα σημερινά παραμύθια, οι νύμφες έχουν το θρύλο τους στη φαντασία των λαών, με πρώτον βέβαια τον ελληνικό, γιατί και σήμερα υπάρχουν νεραϊδόβρυσες και νεραϊδοπηγές.
Ο Παν
Ο Ηρόδοτος γράφει πως η λατρεία του Πάνα εισήχθη στην Αθήνα κατά το διάστημα των μηδικών πολέμων. Η παρουσία του δεν αναφέρεται ούτε στην Ιλιάδα ούτε στην Οδύσεια. Υπάρχει ένα κενό στην εμφάνισή του.
Στη συνοδεία των γιορτών του Διόνυσου, τον βλέπουμε ανάμεσα στους Σειληνούς και τους Σατύρους πάντα ενθουσιασμένο πανηγυριώτη.
