Για το σπoρ της ορειβασίας
ο Παρνασσός ανέκαθεν συγκέντρωνε το ενδιαφέρον των λατρών του, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες σε προχωρημένους και μη ορειβάτες.Αρκετά χρόνια πριν ιδρυθούν τα σημερινά χιονοδρομικά κέντρα, ορειβάτες διαφορετικών απαιτήσεων και κατηγοριών έχοντας σαν σημεία εκκίνησης τα γύρω χωριά, κυρίως την Αράχωβα, ενδιάμεσο σταθμό διαμονής το Ορειβατικό Καταφύγιο στο Γεροντόβραχο και έμπειρους ντόπιους οδηγούς, εξασκούσαν το ωραίο πραγματικά σπορ της ορειβασίας, ΄κατακτώντας΄ μοναδικές σε ομορφιά κορυφές όπως : Λιάκουρα, Γεροντόβραχο, Τσάρκο, Κούβελο, Ακρινό Νερό, και άλλες.(βλ.χάρτες).
Σήμερα, λόγω της ανάπτυξης του οδικού δικτύου από Αράχωβα, Αμφίκλεια, Αγόργιανη, η πρόσβαση στα ρείθρα των κυριότερων κορυφών και στο Ορειβατικό Καταφύγιο είναι πολύ ευκολότερη.
Για τους περιπατητές
, οι επιλογές που μπορούν να κάνουν σχεδιάζοντας όμορφες διαδρομές είναι πολλές, συνδυάζοντας τις δυνατότητες πρόσβασης, τον βαθμό δυσκολίας, τον χρόνο και οπωσδήποτε τις προσωπικές δυνατότητες και απαιτήσεις.Από το σχετικό με το θέμα και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Ν. Χαρατσή, δανειζόμαστε τις πραγματικά αξιόλογες εμπειρίες και προτάσεις του συγγραφέα που ακολουθούν.
«Έτσι σκαρφάλωσα στη ΄Λιάκουρα΄, στο μέγα καραούλι. Εκεί που απλώνεται η ματιά και τελειωμό δεν έχει. Εκεί που βλέπεις τα βουνά και λες πως θα τ΄αγγίξεις. Εκεί που είσαι λεύτερος και λες πως θα πετάξεις. Εκεί που ο αετός λογιάζεται και όχι ανθρωπάκι.
Στάθηκα όρθιος λοιπόν, κατάκορφα και γύρισα τα μάτια μου ολόγυρα. Άγγιξα μια κορυφή και στη στιγμή πήγαινα σε άλλη. Έβλεπα ράχες, ρεματιές, κάμπους και δασωμένα πλάγια. Αισθανόμουνα ανάλαφρος, λες και δεν πατούσα στη γη. Που πήγε η κούραση και οι σκέψεις όταν ανηφόριζα! Πώς τέτοια αλλαγή από τη μια στιγμή στην άλλη! Ποιες δυνάμεις επέδρασαν μέσα μου και ήμουν έτοιμος να πετάξω!»
Παρόμοιες εμπειρίες μπορεί να ζήσει όποιος αποφασίσει ένα περίπατο στον Παρνασσό και χρησιμοποιήσει σαν οδηγό αυτό το βιβλίο.
