Πουθενά ίσως, αλλού στην Ελλάδα δεν συνδυάζεται η μεγαλοπρέπεια και η αγριότητα του τοπίου με τον ιδιαίτερο ρυθμό, που παρουσιάζει το κτίσιμο του χωριού, καθώς και με την ψυχοσύνθεση και την εξωτερική παράσταση των κατοίκων. Όλα εδώ πάνω έχουν κάτι να προσφέρουν στον περίεργο επισκέπτη ή τον περιηγητή : Ορίζοντα τοποθεσίας, θέα μαγευτική απ’ όλες τις μεριές, αρχιτεκτονική σπιτιών ιδιόρρυθμη, ωραιότητα ανδρικών και γυναικείων τύπων, βιοτεχνία πλούσια, παλαιογραφία και προ πάντων κλίμα θαυμάσιο και υγιεινότατο.

Είναι ζήτημα αν υπάρχει άλλη πόλη χτισμένη έτσι συνεχώς αναρριχόμενη από βράχο σ’ άλλο βράχο αποτομότερο και με τόση διαφορά ύψους τον ένα από τον άλλον. Ιλιγγιά κανείς παρατηρώντας από ψηλά όπου η απάνω βρύση του χωριού, ολόκληρη την Αράχωβα κάτω. Αλλά το θέαμα από μακριά όταν την αντικρίζουμε, στρίβοντας τον κύριο δρόμο της Λιβαδειάς - Άμφισσας εiναι από τα μοναδικότερα και χαρακτηριστικότερα. Νομίζει κανείς πως η πόλη κρέμεται πάνω στις δειράδες και τις κλιτύες του Παρνασσού και πως θα πέσει κάτω στο βαθύ και απότομο φαράγγι του ποταμού Πλειστού.΄Ετσι η Αράχωβα δίνει την εντύπωση μιας από τις ιδιορρυβμότερες τοποθεσίες που μπορεί να συναντήσει κανείς και ως πόλη αξίζει να μελετηθεί για το χαρακτήρα της, για τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της καθώς και για το λαϊκό χρώμα πού παρουσιάζει γενικά το παλαιϊκό της χτίσιμο.

Η Αράχωβα δεν είναι μόνον ένας εξαίσιος τόπος από άποψη υγιεινή, δεν είναι μόνο ένα χωριό αξιοθαύμαστο για την υφαντική φιλοπονία κι’ επιτηδειότητα των γυναικών του αλλά και ένα Τουριστικό Κέντρο αξιολογότατο. Εκείθε ανεβαίνει κανείς προς το Κωρύκειο Άντρο και από την Αράχωβα oι δρόμοι και τα μονοπάτια οδηγούν προς τις κορφές του Παρνασσού από μέρη μιας φυσικής αγριότητας καταπληκτικής.