Γλυκοχαράζει Παρνασσέ

λάμπουνε τα βουνά σου

ο ήλιος πρώτον σε φιλεί

ζεσταίνει την καρδιά σου.

Γύρω λαλούν οι πέρδικες

στο γλυκοχαραγμά σου

και βγαίνει από τα σπλάχνα σου

αμάραντη η δροσιά σου.

Από τα πέρατα της γης

όλοι κοντά σου φτάνουν

την μαγεμένη σου ομορφιά

ποτέ δεν την ξεχάνουν.

Έχεις και την Αράχωβα

το ζηλευτό χωριό σου

που όποιος περνά δεν το ξεχνά

καμάρι είναι δικό σου.

Από αιώνες γράψανε

σοφοί την ιστορία

που όλοι παίρνανε χρησμό

και διάτα απ΄την Πυθία.

Πιο κάτω προς τα χειμαδιά

αστείρευτοι είν΄οι ανθώνες

τα κίτρα και τα λούλουδα

λάμπουν οι ελαιώνες.

Τον δροσερό τον πλάτανο

το μυρωδάτο κλίμα

ολημερίς αγνάντια σου

έχεις και τη Δεσφίνα.

Έχεις τους κάμπους πράσινους

χαρίζεις τα νερά σου

σ΄όλα τριγύρω τα χωριά

τους δίνεις τη δροσιά σου.

Γεώργιος Ι. Πατσαντάρας

                        δημοτική & ποιητική ανθολογία